SEJARAH AUTISME

Victor “Wild Boy of Aveyron” (1799) ditangkap di dalam hutan di selatan Perancis dan dibawa ke Paris untuk ditempatkan di institusi orang pekak. Jean Marc Garpard Hard telah menerima dan cuba mengajar Victor dengan menyediakan ABM yang khas. 

Dalam pemerhatian Hard, Victor memperlihatkan beberapa cirri-ciri yang abnormal. Antaranya ialah seperti tidak bercakap, menghayun badan ke hadapan dan ke belakang, tidak menunjukkan perasaan bergatung kepada sesiapa dan tidak menunjukkan perhatian kepada sesuatu. Selain itu, ia juga tidak memandang objek atau orang, tiada reaksi walaupun dilepaskan tembakan dibelakang kepala, tetapi memberi reaksi bila mendengar  bunyi kulit kacang yang dilepaskan dengan perlahan. Di samping itu, ia juga tidak suka bermain dengan alat permainan tetapi suka berain dengan air dan menunjukkan reaksi sentuh kain, tangan dan muka yang mereka yang dikenali.

Sebelum Leo Kanner menjelaskan keadaan gangguan autisma pada tahun 1943, kanak-kanak yang menunjukkan ciri-ciri autisma infatil dianggap mengalami psikosis yang bermula dalam usia yang muda. Ada yang gangguan ini dianggap sebagai sejenis gangguan skizofrenia. Oleh sebab ganguan skizofrenia memerlukan cirri-ciri gangguan fikiran dan setelah di sedari bahawa kanak-kanak belum boleh bercakap dan perkembangan kognitifnya masih dalam fasa awal lagi, maka gangguan ini tidak mungkin ada pada persamaan dengan gangguan skizofrenia. Satu daripada ciri yang penting dalam skizofrenia adalah seperti mendengar suara ghaib, tidak mungkin akan dialami oleh kanak-kanak yang belum boleh bertutur. Ekoran itu, Leo Kanner mengkategorikan gangguan yang dialami oleh kanak-kanak ini sebagai gangguan autisme infatil.

Walau bagaimanapun, Kasper Hauser dilahirkan 1828 tiba di Nurenberg dengan membawa surat untuk memohon kepada ketua askar untuk berkhidmat kepada raja. Beliau mengucapkan “I want to be a horseman like my father was” dan mengulangnya berkali-kali dan  ciri-ciri ini merupakan autisme. Ciri-ciri sikap Kasper yang lain ialah cakap berulang, tidak faham apa yang dicakapkan kepadanya, sukakan bilik gelap dan alat permainan, berupaya menurut perintah, minat menulis dan melukis serta daya ingatan yang tinggi.

Selain itu, bagi Eugen Bleuler (1919) ialah orang yang pertama menggunakan perkataan autisme. Ini merujuk kepada kurang atau tidak ada perhubungan dengan orang lain dan dunia luar.